ลวงรัก

ลวงรัก


        

       หัวใจที่เคยชาด้านของ'ภีรนีย์'จำต้องสั่นไหวเพราะการปรากฎตัวของเขา...'นายเทพ'ชายหนุ่มที่มีเบื้องหลังลึกลับน่าสงสัยที่กลายมาเป็นคนงานในไร่'พลอยแสงเดือน'

         ความสงสัยทำให้เธอนำพาตนเองไปใกล้ชิดกับเขาเพื่อคอยจับผิด  แต่กลับตกกระไดพลอยโจนต้องแต่งงานกับบุรุษหนุ่มน่าสงสัยผู้นี้เพราะแผนร้ายของพี่สาวต่างมารดา

        ถึงแม้ส่วนลึกในใจจะหวั่นไหว  แต่ทว่าในความเป็นจริงแล้วเขาเป็นเพียงคนงานผู้ต่ำต้อยและไร้หัวนอนปลายเท้า  ไม่คู่ควรกับลูกสาวพ่อเลี้ยงแห่งไร่พลอยแสงเดือนเลยสักนิดเดียว...
 

 

     “นายรู้ตัวไหมว่านายพูดอะไรออกไปนายเทพ”

     “ผมมีสติอยู่ตลอดเวลา ผมรู้ตัวดีว่าผมพูดอะไรออกไป”

     “นายคิดว่านายเป็นใคร ถึงกล้าไปพูดอะไรพล่อยๆกับพ่อของฉันแบบนั้น!”

     “ผมแค่อยากแสดงความรับผิดชอบต่อคุณพรีมเท่านั้น ผมผิดตรงไหน...หรือคุณพรีมรังเกียจผม รังเกียจที่ผมจน รังเกียจที่ผมไม่มีเงิน เป็นแค่คนงานต๊อกต๋อยในไร่ของคุณ”

     เสียงทุ้มต่ำนั่นแข็งขึ้นเล็กน้อย แต่ยังคงไว้ซึ่งความสุภาพยำเกรงเธออยู่ ภีรนีย์จึงตวัดสายตาเคืองขุ่นมองเขาทันที

     “ฉันไม่เคยมองคนที่ฐานะ ถ้าฉันจะแต่งงานกับใครสักคน ฐานะมันไม่เกี่ยว แต่กับนายมันไม่เหมือนกัน ทุกคนในไร่นี้รับรู้กันดีว่าฉันกับนายมีความสัมพันธ์กันในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง แล้วเขาจะคิดยังไงที่เห็นนายแต่งงานกับฉัน”

     “แล้วถ้า...ถ้าผมไม่ได้เป็นแค่นายเทพ คุณพรีมจะรักผมได้ไหม”

     “จะรักหรือไม่รัก มันไม่ได้อยู่ที่ว่านายเป็นใคร ของอย่างนี้มันต้องแล้วแต่หัวใจ นายอยากจะแต่งงานกับฉัน นายถามฉันสักคำไหมว่าฉันรักนายหรือยัง!”

     “งั้นตอนนี้คุณรักผมหรือยัง”

     คำถามง่ายๆที่มาพร้อมกับดวงตาที่ทอประกายแพรวพราวนั่นทำให้ภีรนีย์นิ่งอึ้งไปเหมือนถูกน็อคด้วยหมัดหนักๆ ยังไม่ทันที่เธอจะตอบคำถามที่ยากยิ่งกว่าการเล่นเกมเศรษฐี นายเทพก็พูดขึ้นมาเสียก่อน

     “ผมอาจจะไม่ใช่ผู้ชายในฝันของใคร ไม่หล่อเหมือนคุณชายที่มีมรดกหลายพันล้าน ไม่มีรถเบนซ์ให้ขับ แต่ผมแน่ใจว่าถ้าเราแต่งงานกัน ผมจะสามารถเลี้ยงคุณให้อิ่มท้องได้ด้วยเงินเดือนเดือนละห้าพันของผม ผมมีแค่ห้องพักโทรมๆกับเงินเก็บอีกสองหมื่นบาทในบัญชีติดตัวเท่านั้น ผมแสดงความจริงใจขนาดนี้แล้ว คุณพรีมจะยอมแต่งงานกับผมได้ไหม”

     ภีรนีย์ไม่รู้ว่าตอนนี้นายเทพกำลังมีสีหน้ายังไง เพราะหนวดเครารกรุงรังนั่นมันปิดบังหน้าค่าตาที่แท้จริงเอาไว้จนเธอมองไม่เห็น เห็นก็แต่ดวงตาสีดำสนิทที่เฝ้ามองเธออย่างรอคอย

     ทำไมนะทำไม...ทั้งที่หน้าตาของนายเทพคนนี้มันน่ากลัวยิ่งกว่ามหาโจร แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าขาดๆเหมือนพวกยาจกไม่มีผิด แต่เวลานี้เธอกลับเห็นความหล่อประหลาดจากหมอนี่เสียอย่างนั้น

     ว่าแต่...คำพูดนั่นมันกำลังจะบอกเป็นนัยๆใช่ไหมว่าเขามีแค่เงินสองหมื่นบาทกับเรือนหอโทรมๆ(ที่เป็นห้องพักของคนงาน)

     ...มาสู่ขอเธอ!

 

>